زندگی نامه
زاده ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ (۸۱ سال)کرمان
پیشه کارمند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
زمینه کاری شعر، موسیقی، ویراستاری، ادبیات کودک و نوجوان
ملیت ایرانی
سبک نوشتاری شعر موج نو
همسر(ها) شهره حیدری
فرزند(ان) ماهور
گفتاورد شهری گفت آری کبوتری خسته به کنار برج کهنه شهر رسید و گفت: نه
از کودکی تا آغاز جوانی
احمدی در ساعت ۱۲ ظهر روز دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۱۹ در کرمان متولد شد.
پدر وی کارمند وزارت دارایی بود و ۵ فرزند داشت که احمدرضا کوچک‌ترین آن‌ها بود.
جد پدری وی ثقةالاسلام کرمانی، و جد مادری‌اش آقا شیخ محمود کرمانی است.
سال اول دبستان را در مدرسه کاویانی کرمان گذراند و در سال ۱۳۲۶ با خانواده به تهران کوچ کرد.
در دبستان ادب و صفوی تهران دوران ابتدایی را به پایان برد و دورهٔ دبیرستان
را در دارالفنون تهران به پایان رساند.
در سال ۱۳۴۵ دورهٔ خدمت سربازی را به عنوان سپاهی دانش در روستای ماهونک کرمان آموزگاری کرد.
گروه ادبی طرفه
احمدی در سال ۱۳۴۳ به همراه نادر ابراهیمی، اسماعیل نوری علاء، مهرداد صمدی،
محمدعلی سپانلو، بهرام بیضایی، اکبر رادی، جعفر کوش‌آبادی، مریم جزایری و جمیله دبیری
گروه طرفه را با هدف دفاع از هنر موج نو تأسیس کرد.
انتشار دو شماره از مجلهٔ طرفه و تعدادی کتاب در زمینهٔ شعر و داستان از فعالیت‌های این گروه بوده‌است.
فعالیت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
احمدی در مهر ماه سال ۱۳۴۹ در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشغول به کار شد.
تا سال ۱۳۵۸ در سمت مدیر تولید موسیقی برای صفحه و نوار ماند و از سال ۱۳۵۸ تا زمان
بازنشستگی یعنی سال ۱۳۷۳ در بخش انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
به ویراستاری مشغول بود.
تدوین ردیف موسیقی ایرانی، آوازهای محمدرضا شجریان، شعرخوانی و ضبط صدای
شاعران مهم (با آثاری از نیما یوشیج، احمد شاملو، نادر نادرپور، فروغ فرخزاد، یدالله رؤیایی، نصرت رحمانی و…)
از جمله فعالیت‌های وی در کانون بوده‌است.
برخی از آثار تولیدی تحت سرپرستی وی به شرح زیر می‌باشد:
۱ مجموعه صدای شاعر که معرفی شعر معاصر و شعر کلاسیک فارسی بود
۲ مجموعه زندگی و آثار موسیقیدانان ایران و جهان
۳ مجموعه آوازهای فولکلور ایران
۴ مجموعهٔ کل ردیف موسیقی ایران
۵ مجموعهٔ بازسازی تصنیف‌های کلاسیک موسیقی ایران
۶ مجموعهٔ قصه برای کودکان
ازدواج
احمدرضا احمدی در سال ۱۳۶۱ با شهره حیدری ازدواج کرد که حاصل این ازدواج فرزندی به نام ماهور است.
سبک
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایه‌ای شد تا حرکتی
کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پی‌ریزی کند. از بیست سالگی به‌طور جدی به
سرودن شعر پرداخت. وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰
منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد. وی همچنین
آثاری در ادبیات کودک و نوجوان دارد.
حامد داراب در یادداشتی شعر احمدی را حدیث نفس شاعر می‌خواند که با دردهای مشترک مردم بیگانه است.
احمدرضا احمدی بنیان‌گذار سبک موج نو در دهه ۱۳۴۰، در شعر
معاصر ایران است که در نیمهٔ دوم این دهه، موج نو تبدیل به یک حرکت مدرنیستی
در فرهنگ ایرانی شد و در داستان، نمایشنامه، تئاتر، سینما و نقاشی تأثیر کرد.
در سال ۱۳۷۸ سومین جایزه شعر خبرنگاران با مراسمی متفاوت و خصوصی در خانه
احمدرضا احمدی برگزار شد.
همان سال کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مراسم بزرگداشت
احمدرضا احمدی، تندیس مداد پرنده را به او اهدا کرد.
جایزه شعر بیژن جلالی
در سال ۱۳۸۵ احمدی به عنوان شاعر برگزیده، پنجمین دوره اهدای جایزه شعر بیژن جلالی انتخاب شد.
جایزه هانس کریستین اندرسن
احمدرضا احمدی در سال ۱۳۸۸ نامزد دریافت جایزه هانس کریستین اندرسن شد.
کتاب‌شناسی
در قلمرو شعر
۱۳۹۶- «جای پای عاشقان در برف مانده‌است شعر و نقاشی»،
۱۳۹۶- «نمایشنامه‌های شاعر در چهار جلد»،
۱۳۹۵ – «به سوی تو می‌آیم»، سرزمین اهورایی
۱۳۹۵ – «دری به سوی دریا»، کتاب‌سرای نیک
۱۳۹۵ – «بدون دریا از قایق می‌نویسم»،
۱۳۹۵ – «قطار از ریل خارج شد»،
۱۳۹۵ – «آوازخوان آوازش را در باران تا سپیده ادامه داد»،
۱۳۹۴ – بر دیوار کافه،
۱۳۹۴ – «لیوان شکسته»، انتشارات فصل پنجم
۱۳۹۳ – «به خاطر غنای این اندوه دستان ما را بگیر»،
۱۳۹۳ – میوه‌ها طعم تکراری دارند،
۱۳۹۲ – «می‌گویند بیرون از این اتاق برف می‌بارد»،
۱۳۹۲ – یادگار عشق و حرمان مدام،.
۱۳۹۱ – «از بارانی که دیر بارید»
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر هفتم/به رنگ آبی نیلی»،
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر ششم/به رنگ آبی دریا»،
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر پنجم/به رنگ آبی آسمان»،
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر چهارم/به رنگ سبز»،
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر سوم/به رنگ زرد»،
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر دوم/به رنگ پرتقالی»،
۱۳۹۱ – «دفترهای واپسین، دفتر اول/به رنگ آبی»،
۱۳۹۱ – «میوه‌ها طعم تکراری دارند»،
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر هفتم)، می‌خواستم روزی گریه کنم: سیب سرخ»،
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر ششم)، روزی که ما سوار قطار شدیم: هوا ابری بود»
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر پنجم)، در انتهای کوچه در باران شمع را روشن می‌کنیم: تنهایی»،
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر چهارم)، به درخت انار رسیدم انارها شکسته بودند: عشق»،
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر سوم)، پس از فراغت‌های مدام: نیستی»،
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر دوم)، چترهای کهنه در باران باز نمی‌شدند: حرمان»،
۱۳۸۹ – «دفترهای سالخوردگی (دفتر یکم)، در این کوچه‌ها گُلِ بنفشه می‌روید: باران»،
۱۳۸۹ – «احمدرضا احمدی از ایوان خانه‌شان فرار کرد»،
۱۳۸۹ – «مژدگانی به یابنده احمدرضا احمدی»،
۱۳۸۹ – «پسرکی به نام احمدرضا احمدی گم شده‌است»،
۱۳۸۹ – «در به در به دنبال احمدرضا احمدی»،
۱۳۸۹ – «هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود»،
۱۳۸۸ – «بهاریه»، حوض نقره
۱۳۸۸ – «همه شعرهای من»،
۱۳۸۷ – «روزی برای تو خواهم گفت»،
۱۳۸۶ – «چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود»،
۱۳۸۵ – «ساعت۱۰ صبح بود»،
۱۳۸۳ – «عزیز من»،
۱۳۸۱ – «یک منظومهٔ دیریاب در برف و باران یافت شد»،
۱۳۷۸ – «عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود»،
۱۳۷۶ – «از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی»،
۱۳۷۳ – «ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم»،
۱۳۷۲ – «لکه‌ای از عمر بر دیوار بود»،
۱۳۶۹ – «قافیه در باد گم می‌شود»،
۱۳۶۴ – «هزار پله به دریا مانده‌است»،
۱۳۵۹ – «نثرهای یومیه»،
۱۳۵۲ – «ما روی زمین هستیم»،
۱۳۵۰ – «من فقط سفیدی اسب را گریستم»،
۱۳۴۷ – «وقت خوب مصائب»،
۱۳۴۳ – «روزنامهٔ شیشه‌ای»،
۱۳۴۱ – «طرح»،
شعر و قصه برای کودکان
۱۳۴۹ – «ناگهان چراغ‌ها روشن شدند»
۱۳۴۹ – «عروس و داماد زیر باران»
۱۳۸۹ – «در یک شب مهتابی که شب چهاردهم ماه بود»،
۱۳۸۹ – «کبوتر سفید کنار آینه»
۱۳۸۶ – «باز هم نوشتم صبح، صبح شد»
۱۳۸۵ – «بهار بود»
۱۳۸۵ – «شب روز اول و صبح روز هفتم»،
۱۳۸۵ – «پسرک تنها روی برف»
۱۳۸۴ – «برف هفت گل بنفشه را پوشاند»
۱۳۸۴ – «نوشتم باران، باران بارید»
۱۳۸۴ – «نشانی»
۱۳۸۴ – «روزی که مه بی‌پایان بود»
۱۳۸۴ – «رنگین‌کمانی که همیشه رخ نمی‌داد»
۱۳۸۲ – «در باغچه عروس و داماد روییده بود»
۱۳۸۰ – «اسب و سیب و بهار»
۱۳۷۶ – «شب یلدا قصهٔ بلندترین شب سال»،
۱۳۷۳ – «خواب یک سیب، سیب یک خواب»
۱۳۷۰ – «در بهار خرگوش سفیدم را یافتم»
۱۳۷۰ – «حوض کوچک، قایق کوچک»
۱۳۶۹ – «خرگوش سفیدم همیشه سفید بود»
۱۳۶۹ – «در بهار پرنده را صدا کردیم، جواب داد»
۱۳۶۹ – «روزهای آخر پاییز بود»
۱۳۶۹ – «عکاس در حیاط خانه ما منتظر بود»
۱۳۶۸ – «نوشتم باران، باران بارید»
۱۳۶۸ – «تو دیگر از این بوته هزار گل سرخ داری»
۱۳۶۴ – «هفت روز هفته دارم» با نقاشی محمدرضا دادگر
۱۳۶۴ – «هفت کمان هفت‌رنگ» با نقاشی هوشنگ محمدیان
۱۳۴۸ – «من حرفی دارم که فقط شما بچه‌ها باور می‌کنید»،
۱۳۹۴ – «مزرعه گل‌های آفتابگردان»،
۱۳۹۰- «ناگهان چراغ‌ها روشن شدند»،
۱۳۹۰- «مسافران هواپیمای سفید رنگ»،
۱۳۹۰- «دخترک ماهی تنهایی»
۱۳۹۵ – «پسرک و دوازده ماه سال»،
۱۳۸۹ – «پسرک دریا را نگاه کرد و گفت»
۱۳۸۹ – «دیگر در خانه پسرک هفت صندلی بود»،
۱۳۸۹ – «قصه‌های پدربزرگ»،
۱۳۸۷ – «در باغ بزرگ باران می‌بارید»،
۱۳۹۰- «دخترک ماهی تنهایی»
۱۳۹۰- پروانه روی بالش من به خواب رفته بود،
۱۳۹۲ – سفر، تصویرگر: ناهید کاظمی،
۱۳۹۰- پروانه روی بالش من به خواب رفته بود،
۱۳۹۳ – باران دیگر نمی‌بارید،
۱۳۹۳ – این همه بادکنک‌های رنگی،
۱۳۷۳ – حکایت آشنایی من،
۱۳۹۵ – از پنجرهٔ مسافرخانه، انتشارات کتاب‌سرای نیک،
آثار دربارهٔ احمدرضا احمدی
فیلم
۱۳۸۱ فیلم مستند وقت خوب مصائب به کارگردانی ناصر صفاریان
۱۳۸۹ فیلم بانو مرا دریاب به کارگردانی ناصر صفاریان
رمان
۱۳۹۵ – از پنجرهٔ مسافرخانه، انتشارات کتاب‌سرای نیک
نامگذاری خیابان
در ۲۸ آبان ۱۳۹۹، خیابان گیتی در محدوده بلوار نلسون ماندلا واقع در منطقه ۳ شهرداری تهران بنام احمدرضا احمدی تغییر نام یافت.
