نشر و توصیف دیار کریمان

چو بگذشت یک چند بر هفت واد

مر آن حصن را نام کرمان نهاد

کبوترخانه جان‌ها از او معمور گشت

پس چرا این زیره را من سوی کرمان می‌برم

هرچند کز روی کریمان خجلیم		غم نیست که پرورده این آب و گلیم
در روی زمین نیست چو کرمان جایی		کرمان دل عالم است و ما اهل دلیم

که می‌برد به عراق این بضاعت مزجاة

چنان‌که زیره به کرمان برند و کاسه به چین؟

آنها که ندارن نم چشم و غم دل

خاصیت این آب و هوا را نشناسند

گر از ملک کرمان سرایم رواست

که هندوستانی خوش آب و هواست

ببال ای بر و بوم کرمان زمین		ز عزّ و شرف تا به چرخ برین
زمین تو بالاتر از آسمان		مکان تو بالاتر از لامکان

اهل کرمان همه آسوده و فارغ ز بلا

کس بر ایشان نکند ظلم، چه پنهان چه ملا

اگر قماش شناسی برای فرشِ سرا

کدام قالی کرمان چو آب و جاروب است

حدیث خلد با شیرازیان، اکنون بدان مانَد

که مشتی زیره، زی کرمان برند از بهر کرمانی

گرت هواست که هرگز به عافیت نرسی

غریب پرور و خودکش چو اهل کرمان باش

پست های مرتبط