اکونوموزه:
اکونوموزه ها نوع جدیدی از موزه ها هستند که بر مبنای تعریف جدیدی از موضوع موزه ها و مواجهه آنها با موضوعاتی زنده شکل گرفته اند. اگر چه این نوع از موزه ها همچنان شاخص های اصلی مفهوم موزخ را در خود حفظ می کنند اما تلاش دارند آنها را با شناخت و نیاز جوامع همخوان کنند. در تعریف ساده از این نوع از موزه ها آمده است: ÉCONOMUSÉE در درجه اول یک شرکت است که در زمینه صنایع دستی زیبا و یا بخش کشاورزی، مواد غذایی با استفاده از دانش معتبر در تولید کالا عمل می کند.
ÉCONOMUSÉE ویترین صنعتگران است و اجازه می دهد تا صنعتگران کارگاه های خود را به روی عموم مردم باز کنند به طوری که آنها می توانند دانش و علاقه خود را به اشتراک بگذارند و محصولات ساخته شده خود را در محل به فروش برسانند، از نقطه نظر گردشگری، یک ÉCONOMUSÉE یک مفهوم نوآورانه است که اجازه می دهد شرکت های خصوصی برای رسیدن به عموم مردم، فرهنگ محلی را توضیح دهند و کمک قابل توجهی به حفظ میراث فرهنگی ناملموس است.
آنچه سبب پیدایش اکونوموزه ها شده است میراث های ناملموس یا غیرمادی است. میراثی که محدود به آثار برجای مانده اش نیست بلکه فرهنگی زنده است و ارزش و هویت آن در شیوه ها و فرآیندهایش است، از اینرو موزه ها با نوع اکونوموزه ای شان راهکاری برای مواجهه و صیانت از میراث های ناملموس جسته اند.
اکونوموزه موسسه ای است که بنا بر اصول کارگاههای صنعتی و برای حفظ سنتی ویژه( مثل ساخت کاغذ یا عسل) و تفسیر این مهارت خاص به وجود می آید.اکونوموزه( اصطلاحی که سیریل سیمارد به کار می برد) موسسه ای میراثی است که ممکن است از کمکهای مالی بهره مند شود،هر چند که معمولا منطق ساختاری آن چنین کمکی را نمی طلبد.نخستین شبکه اکونوموزه در کبک گسترش یافت( حدود سی اکونوموزه در آنجا وجود دارد). مفهوم اکونوموزه گاهی با مفهوم اکوموزه اشتباه گرفته می شود. در حالیکه اکوموزه نوعب قدیمی تر از موزه ها هستند که به پیوند فرهنگ زنده ای از یک جامعه با طبیعت توجه دارد و با اکونوموزه ها که رویکردی اقتصادی و کارآفرینانه دارند تمایز بسیار نشان می دهد.
موزه کبک: اکونوموزه صنعتگران و مهارت های آن ها را نمایش می دهد. این ایده این اجازه را به صنعتگران می دهد که کارگاه های آموزشی خود را به روی عموم باز کنند تا بتوانند دانش و علاقه خود. را منتقل کرده و محصولات خود را که در املاکشان ساخته شده بفروشند.
از منظر توریسم اکونوموزه ایده ای خلاقانه است که به کاسبی های خصوصی اجازه می دهد که به عموم مردم دست یافته فرهنگ محلی را به آنها شرح داده و با شکوهمندی به حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس کمک می کند.
برای تبدیل یک موسسه به یک اکونوموزه معیارها و شاخصهایی مورد نیاز است که این شاخص ها تلاش دارند تا ویژگی های موزه بودن و اهداف اقتصادی و کارآفرینانه اکونوموزه ها را در کنار هم در نظر بگیرند.
آنها در وهله نخست یک فضای معرفی خود دارند. فضایی به منظور پذیرش بازدید کننده جهت فهم این نکته که یک اکونوموزه چیست. در کنار آن فضایی کارگاهی دارند که امکان تجربه زنده صنایع را به مخاطبین می دهد. کارگاهی که در آن بازدیدکنندگان می توانند صنعتگران را در حین کار دیده و با آنها گفتگو کنند. آما اکونوموزه ها تنها به وجود کارگاه ها بسنده نمی کنند، آنها تلاش می کنند شرایط فهم و تفسیر موضوع موزه را فراهم کنند. از اینرو فضایی به منظور آشنایی با مهارتهای سنتی و تفسیر آن.( فضای تفسیر دانش سنتی) را در خود دارند. اکونوموزه ها به صرف شیوه گذشته مهارت ها بسنده نمی کنند، آنها شرایط فهم و تفسیر و تجربه امروزی فناوری های شان را فراهم می کنند. مکانی به منظور آشنایی با مهارتهای نوین و تفسیر آن.( فضای تفسیر دانش در دوران معاصر) بخش دیگر است. هر موزه بخشی برای آرشیو اسناد مربوط به موضوع خود دارد اکونوموزه ها نیز فضایی مستند برای نمایش آثار خود که سندیت موضوع است دارند و در نهایت فروشگاهی که تولیدات و دستاوردهای مهارت های موجود در موزه را عرضه می کند.

دیدگاهتان را بنویسید