افسر کرمانی
زادهٔ ۱۲۵۹ قمری
کرمان
درگذشت ۱۳۰۰ قمری (۴۱ سال)
کرمان
مدفن جنب مشتاقیه کرمان، بعدا کربلا
ملیت ایرانی
دیگر نامها میرزا مهدیقلیخان کرمانی
سبک طنزپردازی، مرثیهپردازی
مذهب اسلام
والدین حاج ابوالقاسم کرباسی
میرزا مهدیقلیخان کرمانی ملقب به افسر کرمانی از شاعران و خوشنویسان ایرانی سدهٔ سیزدهم قمری بود.
وی در نیمهٔ دوم سدهٔ سیزدهم در کرمان به دنیا آمد.
وی در کرمان تحصیل کرد و زبان و ادب و دین و حکمت را در آنجا آموخت.
با پیشرفت علمی زیادی که کرد، ناصرالدینشاه او را فراخواند و ستود و به او لقب «افسرالشعراء» داد.
افسر دارای دو دیوان شعر بودهاست که نزدیک به هفت هزار بیت شعر داشتهاست.
بخشی از آنها تا امروز انتشار یافتهاست. نثر او با اسلوب مقامهنگاری و نثری پرآرایه است
مروری بر کتاب
او زمینلرزه بزرگ و ویرانگری را در کرمان تجربه کرد که شعری نیز در وصف آن دارد که اینگونه میآغازد:
پیش از اینم بود سامان و سری در این دیار هان به من نگذاشته نه سر نه سامان زلزله
خانه و کاشانهام بنمود او زیر و زبر بوالعجب بر خرمنم افروخت نیران زلزله
ویژگیهای شعر او را طنزپردازی، ستمستیزی و مرثیهپردازی دانستهاند.
افسر دارای دو دیوان شعر بوده است که نزدیک به هفت هزار بیت شعر داشتهاست.
بخشی از آنها تا امروز انتشار یافتهاست. نثر او با اسلوب مقامهنگاری و نثری پرآرایه است.
در دام گرفتن دو شکستند پرم را
وانگاه به بازیچه بریدند سرم را
ای کاش سرم را که به بازیچه بریدند
بریان ننمودندبرآتش جگرم را
عالم همه طوفان شود،ای وای به مردم
خشک ارنکند آتش دل،چشم ترم را
هرلحظه زبیداددگر زیر و زبر کرد
دست غمت این خانه ی زیر و زبرم را
جانم به لب و،سوی توام راه نباشد
ای وای،صبا گرنرساند خبرم را
در کوی تو آسوده توانم که بیایم
گراشک روانم نکند گِل،گذرم را
ای قامت دلجوی توآشوب قیامت
آشوبِ قیامت،خبری زان قد وقامت
ای طره ی تو افعی وای چشم تو آهو
ای خنده ی تو معجر و لعل تو کرامت
درزلف تو موسی سپرد،بیۻه ی بیضا
درلعل توعیسی فکند،رحل اقامت
گرشیربود صید تو ای تُرک کماندار
ازتیرتوهرگز نبرد جان به سلامت
وصل توکشیده ست به هجران و، ملولم
کاین هجر مبادا بکشد تا به قیامت
