روستای سیه بنوئیه واقع در استان کرمان شهرستان رابر
روستای ديدنی سيه بنوئيه در ۵ كيلومتری رابر به عنوان يكی از روستاهای پلكانی كشور می باشد که در شرق آن روستای شهید پرور و نمونه گنجان و در غرب آن روستای ننیز علیا و در جنوب آن روستای گلینوئیه و در شمال آن کوه لاله زار (کوه شاه) قرار گرفته است. مساحت آن ۴۲۵۰۰ متر مربع می باشد و مردمی بسیار صمیمی و مهربان و مهمان نوازوغریب پرست دارد.
در این روستای خوش آب و هوا، ۵۳۶ خانواده زندگی می کند، با خانه های پلکانی که زیبایی های این روستا را دوچندان کره است .
مردم این روستا عمدتا از دو بخش بومی و عشایر تشکیل می شود مردمانی با فرهنگ اصیل، متدین، انقلابی، ولایت مدار و عاشق اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در تبلیغ شعائر دینی و برگزاری مراسم مختلف دینی دارد که از نشانه های اصلی نفوذ غنای اعتقادات دینی مردم روستا است .
مردمان این روستا در دفاع از آرمان های اصیل انقلاب و خط ولایت فقیه ۳۴ نفرشهید که از افتخارات این مرزو بوم است .
این دهستان که از جاذبه های گردشگری رابر می باشد ، از میان رودخانه ای می گذرد که علاوه بر زیبایی، مهمترین منبع آب کشاورزی دهستان سیه بنوئیه به حساب می آید. این رودخانه در فصل زمستان دارای آب فراوانی است ولی در اواخر بهار و فصل تابستان آب آن بسیار کم می شود.
در غرب دهستان کوهی نسبتا بلند قرار گرفته که در قله کوه از میان سنگ و کمر درختی بنه سبز شده است که همچون نگینی سبزرنگ به این دهستان زیبایی بخشیده و منظره بسیار دل نشینی دارد و از شگفتی های این درخت این است که از میان سنگ ها و بدون داشتن ذخیره ی آب هنوز سرسبز است.
درختان کهن سال گردو و چنار در این منطقه فراوان است که نشان آن درخت چنار بزرگی که در جوار گلزار شهدا قراردارد.
ازجاذبه های طبیعی این روستا می توان باغ های ، باب کهن ، بنه سبز ، چهرن ، اشکان ، قلعه دیلم ، تگرکوب ، غار محمود شاه و آبشار پسله وقله ی سنگ عشق وکوه دیمموییه نام برد این دهستان به عنوان یکی از روستاهای پلکانی کشور می باشد واز لحاظ سرسبزی و دارای آب هوای کوهستانی عالی می باشدواز دیگر مناطق دیدنی بندر سیه بنوئیه(دیزنگماه)میباشد که درآن غارمموشا وآبشارهای دیمموئیه وپسله ودرخت توت ۴۰۰ساله وقله ی دیمموئیه قرار دارد.
از قلمرو حیات وحش این روستا انواع پرندگان و جانوران وحشی مانند کبک، گرگ، شغال و روباه وجود دارند و در اراضی روستا و دامنه کوهستانهای اطراف انواع گیاهان از جمله آویشن، پونه، تره کوهی و گون میرویند. طبیعت زیبا و بکر روستای سیه بنوئیه، مکانی مناسب برای تفریح و گذران اوقات فراغت بهشمار میآید.
گلهای محمدی با عصاره های بهشتی و عسل طبیعی به عنوان یکی از نمادهای هویتی این روستا شناخته می شود و این موهبت الهی را به عنوان منبعی برای در آمد اهالی این روستا قرار داده است. فرش دستبافت را نیز می توان یکی دیگر از مشاغل مهم روستائیان برای امرار معاش در نظر گرفت.
وجه تسمیه سیه بنوئیه
در زمان های گذشته مردمی که در سیه بنوِِئیه زندگی میکرده اند عشایر کوچ رو بوده اند که سیه بنوئیه منطقه ییلاقی آنها بوده است. و منطقه قشلاقی آنها قسمت زهمکان جیرفت که از سنگ نوشته ها معلوم است که از عشایر منطقه سیه بنوئیه بوده اند. قدمت این دهستان به شهر یکم هجری می رسد که بر روی سنگ هایی که در قسمت بالای گلزار سیه بنوئیه قرار گرفته اند. تاریخ ۱۰۱ هجری مشاهده شده است نام سیه بنوئیه را بدین منظور نام گذاری نموده اند که در تپه های بالای آبادی سیاه می باشند و چون این تپه ها در انتها و آخر دهستان قرار گرفته اند به سیه بنوئیه که چیزی که ته و آخرش سیاه می باشد معروف شده است .بعضی دیگر عقیده دارند که این منطقه پوشیده از درختان تنومند بنه بوده است وچون تنه ضخیم این درختان سیاه رنگ بوده نام سیه بنه بر این منطقه گذاشته اند که با گذشت زمان به سیه بنو ئیه معروف شده است و نام ساگنو نیز عامیانه ورد زبانها می باشد.
این قوم سنجد خوار ابتدا مزرعه کانیه را که همان مزرعه طومی که معروف بین مردم است برای کشاورزی انتخاب نموده اند. که آب آن را از کوه شاه که هم اکنون به کوه لاله زار معروف است، به وسیله ی جدول خاکی از کمرکش کوه عبور داده که هم اکنون به جدول قندیلی معروف است که بین دو عدد چوب ضخیم را با ابزار خالی نموده و آب را عبور می دادند، و با همان آب زراعت داشته اند و با کشاورزی و دامداری امرار معاش می نموده اند. که اوایل در همان مزرعه کانیه اقدام به ساختن چند عدد خانه نموده اند.
بعدا قسمتی از پایین خیابان شهرک فعلی را انتخاب نموده و آنجا سکونت داشته اند که بعدها جمعیت زیادتر می گردد و هر یک از طوایف محله ای را برای خود تشکیل می دهند که هم اکنون به همان نام معروف اند . و این محله ها عبارتند از :
محله حسن بیگیها ، محله جعفریها، محله محمد علی ها ، محله پاکاری ها و محله سیوگی ها و محله اگبری ها و محله ی گلسکی ها و تمام مردم با هم اتحاد داشته و دور هم زندگی می کرده اند تا اینکه بعد از انقلاب عشایر ایل لری و طایفه آیینه ای و طایفه کمالی به این محل مهاجرت کردند و هم اکنون آباد و پر جمعیت است و اکثر جمعیت کنونی مربوط به عشایر ایل لری می باشد و تعداد افراد بومی به دلیل مهاجرت به شهرهای اطراف بسیار کم می باشند.