زندگی نامه حسن حبیبی
حسن حبیبی (متولد ۱۳۱۸ کرمان) بازیکن سابق تیمهای فوتبال باشگاه شاهین، تاج (استقلال) و پاس تهران است. او بعد از انقلاب، اولین کسی است که سمت سرمربی تیم ملی فوتبال ایران را به عهده داشته‌است. حبیبی از مفاخر و بزرگان فوتبال ملی و باشگاهی ایران بوده و شاگردان بسیاری تربیت کرده‌است.
دوران باشگاهی
حبیبی در سال ۱۳۱۸ در کرمان به دنیا آمد. بعد از انتقال پدرش به تهران با خانواده اش ساکن محله چهارصد دستگاه درتهران شد. او در زمین‌های خاکی همان محله فوتبال را آغاز کرد و همان‌جا بود که مورد توجه عباس اکرامی پدر باشگاه‌داری نوین در ایران قرار گرفت و وارد تیمهای پایه باشگاه شاهین مانند پولاد، کولاک و اتم شد و فوتبال را زیر نظر اکبر کیا و آذرنرسه تاری‌وردی آموخت.
بعد از مدتی کوتاه عضویت در باشگاه شاهین و در پی اختلاف با مدیران تیم شاهین به تیم تاج پیوست و یکی از نخستین انتقالات جنجالی فوتبال ایران را رقم زد چرا که بسیاری از شاگردان و همراهان او در تیم شاهین محله چهارصد دستگاه به همراه او راهی تیم رقیب یعنی تاج شدند. او تا سال ۱۳۴۱ در خدمت باشگاه تاج بود اما همچون نفراتی چون محمد رنجبر و حشمت مهاجرانی با تشکیل رسمی تیم پاس پیراهن این تیم را در سال ۱۳۴۲ به تن کرد.
حسن حبیبی تا سال ۱۳۴۹ در خدمت باشگاه پاس بود و سپس با پیراهن این تیم از فوتبال خداحافظی کرد. طی دوران بازیگری، حبیبی یکی از بهترین‌های تیم ملی و سال‌ها کاپیتان این تیم بود.
مرد سال فوتبال ایران به انتخاب مجله کیهان ورزشی
حسن حبیبی در سال ۱۳۴۸ از سوی مجله کیهان ورزشی به عنوان مرد سال فوتبال ایران برگزیده شد.
دعوت و بازی در تیم ملی فوتبال ایران
او در سال ۱۳۳۸ در مسابقات مقدماتی جام ملتهای آسیا در کرالای هندوستان وقتی تنها ۲۰ ساله بود یار تیم ملی شد و آخرین بار در سال ۱۳۴۹ وقتی ۳۱ ساله شده بود پیراهن تیم ملی را برتن کرد.
در دوران حضور در تیم ملی فوتبال صاحب ۲ افتخار عمده شد. یکی صعود به مسابقات فوتبال المپیک ۱۹۶۴ توکیو و حضور در این رقابتها و سپس قهرمانی در مسابقات فوتبال جام ملتهای ۱۹۶۸ آسیا، اما او صاحب موفقیتهای دیگری در این عرصه نیز بود، قهرمانی در مسابقات جام عمران منطقه‌ای در سال ۱۳۴۴ از این دست موفقیتها بوده‌است.
بازی خداحافظی او از بازی‌های ملی در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۳۴۹ در حضور بیست هزار نفر در امجدیه برگزار شد. در این بازی تیمی منتخب از بازیکنان تیمهای ملی سال‌های قبل با کاپیتانی او به مصاف تیم منتخب جوانان تهران رفت. استنلی ماتیوس کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال انگلیس و اولین برنده توپ طلای اروپا که برای برگزاری کلاس آموزشی و شرکت در یک بازی در آبادان در ایران حضور داشت، در این بازی به میدان رفت و کاپیتانی منتخب جوانان را بر عهده داشت.
دوران مربیگری
حسن حبیبی بعد از پایان دوران بازیگری مربیگری را آغاز کرد. وی در آزمون مربیگری فیفا در ایران در میان شصت نفر رتبه اول را بدست آورد و گارنیک مهرابیان دوم شد. او از سال ۱۳۵۲ تا سال ۱۳۵۶ سرمربی تیم پاس بود. پاس در این مدت موفق شد ۲ بار فاتح مسابقات لیگ تخت جمشید شود. او مربیگری در تیمهای آرارات، برق شیراز و استقلال اهواز درسابقه دارد.
او در تیرماه ۱۳۶۴ سرمربی استقلال شد، ولی هیچ‌گاه روی نیمکت ننشست.
سرمربی تیم ملی فوتبال ایران
حسن حبیبی اولین سرمربی رسمی فوتبال ملی ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود. او در تیر ماه سال ۱۳۵۸ تیم منتخب تهران را در مسافرت به شوروی سابق همراهی کرد و بلافاصله بعد از آن به دنبال حضور ناصر نوآموز در راس فدراسیون فوتبال ایران به سمت سرمربی رسمی تیم ملی فوتبال کشورمان منصوب شد. حبیبی بعد از پرویز دهداری و محمد رنجبر، سومین مردی بود که بعد از تجربه کردن بازوبند کاپیتانی تیم ملی فوتبال سرمربیگری این تیم را هم تجربه کرده‌است.
در بدو کارش بسیاری از یاران اصلی تیم ملی برای ادامه فوتبال به خارج از کشور رفته بودند و برخی از آنها هم دچار افت شده بودند. با این حال حسن حبیبی با اتکا به ستارگان روز فوتبال ایران در اسفند ماه سال ۱۳۵۸ عامل صعود ایران به مسابقات فوتبال المپیک ۱۹۸۰ مسکو شد اما این مسابقات توسط مسئولان درجه اول ایران تحریم شد، بنابراین فوتبال ایران حضور در یک میدان را به سادگی از دست داد.
در سال ۱۳۵۹ فوتبال ایران خودش را برای مسابقات جام ملتهای ۱۹۸۰ آسیا و دفاع از عنوان قهرمانی خود آماده می‌کرد. این مسابقات در شهریور و مهر ماه سال ۱۳۵۹ در کویت برگزار شد. در اواسط دیدارها، جنگ عراق علیه ایران آغاز شد و ایران کم روحیه و ناامید مسابقات خود را ادامه داد. با این حال، آنچه در پایان کار ثبت شد کسب مقام سوم جام ملتهای ۱۹۸۰ آسیا بود.
سرمربی تیم ملی امید ایران
حبیبی بعد از کناره‌گیری نوآموز از ریاست فدراسیون از مسئولیت مربیگری در تیم ملی کنار رفت اما درست ۱۱ سال بعد این بار به عنوان مربیگری در تیم ملی زیر ۲۳ سال به سطح اول مربیگری در ایران برگشت. او ۲ بار در جریان ۲ صعود ناکام تیم ملی امید به المپیک‌های بارسلون ۱۹۹۲ و آتلانتا ۱۹۹۶ سرمربی تیم ملی بود اما علی‌رغم ناکامی، با معرفی مردانی چون خداداد عزیزی، رضا شاهرودی، یحیی گل محمدی، افشین پیروانی، جواد منافی، نیما نکیسا، کریم باقری، مهرداد میناوند و مهدی مهدوی کیا نشان داد که در کارش یک مربی موفق است.
افتخارات و فعالیت های حسن حبیبی
– اولین کاپیتان کشورمان که جام ملت های آسیا را بالای سر برد ، در سال ۱۹۶۸ به چنین افتخاری دست یافت . مردی که بعدها دو بار پاس تهران را به عنوان مربی در جام تخت جمشید و یک بار در جام آزادگان قهرمان کرد . تیم ملی را به المپیک ۱۹۸۰ برد و عنوان سوم جام ملت های آسیا ۱۹۶۰ را نصیب کشورمان ساخت . از نکات جالب زندگی ورزشی حسن حبیبی ، خداحافظی وی از میادین فوتبال در روز تولدش بود .
در ۱۸ بهمن ۱۳۴۹ ، حسن حبیبی در دیدار تیم های منتخب ایران و تیم ملی جوانان در حالی از فوتبال کناره گرفت که سر استنلی ماتیوس اسطوره تاریخ فوتبال بریتانیا نیز در بازی خداحافظی او به میدان رفت . با هم مروری داریم بر زندگی ورزشی حسن حبیبی از نگاه دنیای ورزش در سال ۱۳۴۹ . در روزهایی که هنوز افتخارات حبیبی به عنوان مربی آغاز نشده بود و او فوتبالیستی بزرگ بود که به تازگی میادین را ترک گرفته بود .
زمین چهارصد دستگاه
همانطور که ابتدای مطلب عنوان شد،کاپیتان حسن در کرمان متولد شده است اما به سبب انتقال خانواده اش به تهران از همان نخستین سال های نوجوانی در چهارصددستگاه مقیم شد و او نیز همچون شادی های دیگر مردان بزرگی که چهارصد دستگاه تاکنون به فوتبال فقیر ما داده است ، در همین محل پا به توپ گذاشت و در همین محل پا به توپ گذاشت و در همین جا بود که الفبای فوتبال را فرا گرفت . حسن حبیبی نیز نظیر اکثر بزرگان فوتبال دیارمان، طفل فوتبال کوچه هاست و معلم اولش همین فوتبال کوچه ها بوده است . در آن روزها تازه به دبیرستان رفته بود و در سال ۱۳۳۶ اولین بار همراه تیم فوتبال مدرسه اش ، تیم دبیرستان ابوریحان قدم به مسابقات فوتبال قهرمانی آموزشگاه های پایتخت گذارد . برای او طعم نخستین پیروزی بسیار شیرین بود . کسب عنوان قهرمانی در گروه تیم های بخش ، گرچه در مرحله نهایی مسابقات ناکام ماندند . سال بعد با کوشش و تلاش فراوان او گذشته از کسب عنوان قهرمانی در مسابقات بخش ، در مرحله نهایی مسابقات تیم ابوریحان توفیقی تازه یافت و تا دیدار فینال پیش آمد . اما در مسابقه نهایی در برابر تیم دبیرستان ادیب جام را از دست داد .
حضور در تیم کولاک
در کنار مسابقات مدرسه ، در میعادگاه فراموش نشدنی و خاطره انگیز زمین فوتبال چهارصد دستگاه ، او و تیم چهارصددستگاه روز به روز قدرتی بیشتر می یافتند تا اینکه بالاخره به اصرار یکی از بچه ها به نام هوشنگ زارع یک روز حس رفتن به باشگاه شاهین زد ، دکتر اکرامی مربی و سرپرست تیم سابق شاهین بی چون و چرا او و سایر بچه ها را پذیرفت و قرار شد به نام تیم کولاک که امید شاهین محسوب می شد در مسابقات شرکت کنند .
هافبک و مدافع
حسن که از همان موقع در پست سانتر هافبک تیم بازی می کرد ، در خط دفاع با همه نوجوانی آن طور استوار و پرقدرت ظاهر می شد که تیم دسته یک باشگاه ، شاهین بارها در تلاش تصاحب او برآمد . حتی در دو بازی بزرگ خارجی حسن در همین پست خود در برابر دیناموتفلیس ( باخت ۱ – ۲ ) و اوژیست مجارستان ( مساوی ۱ – ۱ ) پیراهن شاهین را به تن کرد اما حاضر نشد دوستانش را در تیم کولاک تنها بگذارد و باز هم به سوی آنها بازگشت .
جدا شدن از شاهین
در سال ۱۳۳۸ حسن حبیبی برای نخستین بار برای عضویت در یک تیم منتخب برگزیده شد و این تیم ، تیم کلنی فوتبال آموزشگاه های پایتخت بود که برای دیداری با تیم مجارستانی اوژپشت که به تهران سفر کرده بود تشکیل گردید ، حسن هنوز یک سال تا پایان مدرسه باقی داشت که به خاطر پاره ای اختلاف به همراه دیگر دوستانش تیم کولاک را ترک کردند . تیم های تاج و سپه قبول کردند که تمام بچه های حبیبی را در خود جای دهند . کاپیتان حبیبی در نخستین سال حضورش در تاج برای شرکت در مسابقات قهرمانی ایران به همراه این تیم به اصفهان رفت و با پیروزی در این مسابقات نخستین عنوان قهرمانی خود را به دست آورد .
انتقال به تیم باشگاه پاس
در همین زمان حسن حبیبی با به پایان رساندن دوره دبیرستان و اخذ دیپلم طبیعی دانشجوی دانشکده پلیس شده بود و سال بعد که تیم پاس به وجود آمد طبق ضرورت اداری به این تیم منتقل شد . حبیبی در حالی در پایان فصل ۴۴-۱۳۴۳ تاج را ترک کرد که عنوان قهرمانی باشگاه های تهران و عنوان قهرمانی ایران را با تیم تاج به دوش می کشید . اولین دیدار ملی حسن حبیبی در سال ۱۹۶۰ در تهران و در برابر تیم ملی فوتبال عراق بود . نتیجه این مسابقه مساوی ۱ – ۱ بود . حبیبی از آن پس بازیکن ثابت تیم ملی شد ومدتی بعد کاپیتان دوم تیم ملی شد . او عضوی از اولین تیم ملی ایران بود که به المپیک راه پیدا کرد ( ۱۹۶۴ ) . دو سال بعد نوبت به بازی های آسیایی بانکوک ( ۱۹۶۶ ) رسید و او به همراه تیم ملی عنوان نایب قهرمانی آسیا دست یافت .
نام های ماندگار جام ملت های آسیا ؛ حسن حبیبی
در بازگشت از بانکوک با شروع مسابقات فوتبال جام ملت های آسیا در تهران به عنوان کاپیتان ثابت تیم انتخاب شد و نخستین پیروزی بزرگش بعد از عنوان نایب قهرمانی بازی های آسیایی بانکوک ، فتح جام ملت های آسیا با پیروزی ۱ – ۲ براسرائیل در فینال این مسابقات در تهران بود .
خانواده ای با ۳ فوتبالیست
حبیبی در سال ۱۳۴۳ درست اندکی قبل از سفر تیم ملی فوتبال به هند برای انجام دیدار بازگشت مسابقات مقدماتی المپیک ازدواج کرد و تاکنون صاحب دو فرزند ، سمیرا ۶ ساله و سام ۲ ساله می باشد . او صاحب ۴ برادر و ۴ خواهر نیز می باشد که دو برادرش منوچهر و گودرز حبیبی نیز از جمله بزرگان فوتبال چهارصد دستگاه بوده اند و گودرز نیز در حال حاضر یکی از چهره های برجسته تیم تاج است ، برادر کوچکتر آنها سیروس نیز که ۱۵ ساله است شاید یکی ، دو سال بعد چهارمین توپچی خانواده حبیبی برای فوتبال ما باشد .
