سفره در فرهنگ کرمانی ها
سفره درجامعه ی ایرانی ازجایگاه ومنزلت خاصی برخورداراست
اگرنگوییم مقدس است دست کم میتوان گفت واجدارزشی درخورتوجه وخاص است.
بخشی ازارزش سفره بواسطه ی نانی است که معمولا روی ان قرارمیگیرد
که نمادبرکت است.
درفرهنگ ایرانی ،سفره ازویژگی خاص ومهمی برخورداراست چراکه جهت امورات مهم ودرمناسبت های خاصی مورداستفاده قرارمیگیرد.
منجمله
سفره عقد،سفره ی هفت سین،سفره ی شب یلدا،سفره ی نذری،سفره ی عروسی
ومهمترین ان سفره ی نان وطعام درخانواده است که ازمنزلت ویژه ای برخورداراست.
وامااگربخواهیم ازدیدگاه فرهنگ عامه به جایگاه سفره ی ایرانی بپردازیم میتوان به نمود آن دربین ضرب المثل ها ،کنایات،اشعار وغیره اشاره کرد.
بعنوان مثال:
گَهی سفره ی نونَم
گَهی لُنگِ حمومَم
کنایه از استفاده ی چندمنظوره ازبرخی لوازم البته منظوراصلی بیان تنگدستی ونداری درگذشته بود.
سفره نِنْداخته بو مُشکُ وعنبر میده
به این معناکه عدم انجام برخی امورات بهترین گزینه است.
فلانی سفره گدایِه
یااینکه فلانی نونِشِ گربه کوری ام نمیبینه
کنایه ازخست وچشم تنگی…
فلانی خیلی سفره داره
کنایه از گشاده دستی وسخاوت
مِمونِ منی دوسِت می دارم
سُفرَم گِلِ میخِه نون ندارم
فلانی نونِ سرِ سفره پدرخورده
کنایه از نجابت وپاکی واصالت
ریزه خوار سفره ی بزرگان بودن
درکرمان اصولا مردم بهنگام عقدنوعروس رسم است جهت گشوده شدن بخت دختران دم بخت پس ازجمع کردن وسایل سفره ی عقدمحتویات سفره را برروی سر،ان دختر می ریزندومعتقدندبزودی بختش گشوده خواهدشد.