باورهای غلط درمانی سنتی در جنوب کرمان
دشواری دسترسی به پزشک در جنوب کرمان باعث شده روستاییان این منطقه، همچنان تابع باورهای سنتی درباره موفقیت روش های درمانی گره خورده با خرافه باشند. این درمان های غیر علمی که از سال های دور توسط درمانگران بومی برای مداوای روستاییان جنوب کرمان به کار بسته شده بر تنزل شاخص بهداشت و سلامت در این منطقه تأثیرگذار بوده است. روستانشینان جنوب کرمان بنا به اعتقادات سنتی خود، باور دارند که علت عموم بیماری ها سه جور است : ۱- بیمارصحرایی شده (جن زده) ۲- نظر چشم ۳- بیماری تن (فقط در این صورت بیمار باید به پزشک مراجعه کند)
درمان های رایج به تناسب همین باورها در این منطقه ، طیف متنوعی از اعتقاد به تاثیر درمانی پوست گاو و بز، داغ گذاشتن بر بدن (داغ کردن یک تکه سیم و قرار دادن آن بر بازوی بیمار ) برای درمان زردی و باز شدن رگ ها، شفابخشی ادعیه دعانویس محلی، «ماسّک» و «گریزو» را در شامل می شود.
بنا به باور این مردم ، «ماسّک بزن» ، با پیچیدن نخ بین انگشتان دستش، می تواند بفهمد بیمار دچار کدام یک از این بیماری هاست و «گریزو زن» با نگاه داشتن یک تسبیح معلق در دست ، به بیمار می گوید که درد او درمان خواهد شد یا خیر.گاهی هم این مردم به «ملا» متوسل می شوند و از او می خواهند بابت درمان جن زدگی و زخم چشم، برایشان دعا بنویسد و ذکرهای شفابخش بخواند .
هنوز هم بازار کار «ملاها» و «ماسک بزن ها» و «گریزوزن ها» و باقی طبیبان کم سواد و بومی در روستاهای جنوب کرمان در منطقه ای با فرهنگی آمیخته از فرهنگ بلوچی، بندری و رودباری گرم است زیرا هنوز در این منطقه دسترسی به پزشک از دشوارترین ها در این خطه محروم و خشک است .