اسپـــــــــار
محصول لبني بسيار خوشمزه ايست كه در اين روستا توليد ميشود ، دوغی که جوشانیده میشود حاصل از شیر میش و بز است که ماست آن در داخل مشکهایی که از پوست( فقط گوسفند) ساخته شده اند به کمک دست زده شده و کره(مسکه،به فتحه “م” ) آن گرفته میشود و دوغ حاصل را در داخل ظرف مسی بزرگی(سطل، به کسر “س” و فتح “ط”و سکون”ل”) میریزند و با آتش کم کم حرارت میدهند.
در حین جوشانیدن دوغ با استفاده از “شپو”( ،فتح”ش”و سکون”پ”وصدای”او”،که بر شاخه های بوته های بیابانی که چوب محکمی دارند ،دسته ای از چوب میبندند که مشابه جاروی رفتگران میشود.) اقدام به همزدن دوغ کرده و از سررفتن آن جلوگیری میکنند و این کار را تا غلیظ شدن دوغ ادامه .که “طردوغ”(به کسر”ط”وسکون”ر”) گفته می شود .که پس از سرد شدن به آن داروهای گیاهی مثل قلمفر(میخک)، سیاهدانه،شمبری، به ضم”ش”(تخم شنبلیله) که بایستی بوداده شوندو به همراه نمک، داخل مشکهای اسپاری ریخته شده و مشکها را روی مشکدانی میگذارند. (با روی هم گذاشتن بوته های بیابانی خاص(که مخصوص این منطقه است )به شکل دایره وار مشکدانی را درست میکنند. برای مدت (حدود دوماه )مشکها را روی این بوته ها قرار داده و در طول مدت روز روی آنها را با فرشهای مخصوصی که از ضایعات پارچه و لباس میبافند،می پوشانند که به آنها ( “مخشیف”،به فتح”م”) گفته میشود و در شب نیز روی مشکها را بر میدارند تا مشکها خنک بمانند و در این مدت به مشکها دوغ و یا ماست نیز اضافه میکنند تا که اسپار برسد.لازم به ذکر است که در طول این مدت نمک اضافی موجود در اسپار به همراه مقداری از آب موجود در اسپار از بدنه مشک به بیرون نفوذ پیدا کرده و باعث میگردد که اسپارکاملا خوشمزه ودلچسب گردد.و این ماده غذایی بی نظیردر طول فصل سرما بر سر سفره اکثر در مردم این دیار چشم میخورد.